دوچرخه 20 دراگون

دوچرخه 20 دراگون

مزایای تنه فولادی دوچرخه

1. تنه های فولادی دوچرخه، تعمیر آسان تری دارند:

این مسئله به ویژه برای دوچرخه سواران توریست مسئله ی مهمی است که تقریبا هر شخصی می تواند تنه دوچرخه را جوش بدهد اما به این نکته توجه کنید که ممکن است بعد از تعمیر جلوه ی مناسبی نداشته باشد و تنه دوچرخه مانند ابتدا قوی نباشد اما شما را به جاده باز می گرداند و می توانید به مسیر ادامه دهید.

دوچرخه 20 دراگون

2. استفاده از دوچرخه هایی با تنه فولادی، ممکن است راحت تر باشد:

نقش تنه ی دوچرخه، انطباق یا انعطاف است. کاملا سفت و سخت نیست این انعطاف ارتعاشات را کاهش می دهد و ضربه های جاده را جذب می کند و باعث می شود، دوچرخه سواری راحت تری داشته باشید. هنگامی که به یک دست انداز یا چاله برخورد می کنید، این ارتعاشات انقدر شدید احساس نمی شود. از طرفی، در حین سوار شدن بر مسیر ناهموار، خستگی کمتری را احساس خواهید کرد. زیرا تنه فولادی، لرزش کمتری را جذب می کند. بسیاری از دوچرخه سواران، دوچرخه های فولادی را راحت تر از تنه های آلومینیومی می دانند. زیرا انعطاف بیشتری دارند اما آیا این منطق مطلقا درست نیست یا نه هنوز جای بحث دارد.

3. تنه های فولادی عمر بیشتری دارند:

فولاد مانند آلومینیوم دوام و کارایی خود را از دست نمی دهد. این بدان معنی است که تنه می تواند بدون شکستن بیشتر دوام بیاورد. دلیل آن این است که فولاد سنگین است در حالی که آلومینیوم فلز سبکی است. یک تنه فولادی می‌ تواند ارتعاشات مسیر را به تعداد بی‌نهایت بدون شکست تنه تحمل کند. اگر از آن مراقبت کنید، یک تنه دوچرخه فولادی خوش ساخت می تواند تا آخر عمر دوام بیاورد. این را هم در نظر بگیرید که آلومینیوم محدودیتی برای خستگی ندارد. در نهایت حتی تحت فشارهای مکرر امکان دارد به مرور آسیب ببیند. با این حال، هر فریمی به مرور فرسوده شده و کارایی خود را از دست می دهد.

4. می توانید به آسانی فاصله توپی را روی یک تنه فولادی تغییر دهید:

اگر می خواهید یک توپی عقب کمی پهن تر یا باریک تر در تنه فولادی خود نصب کنید، می توانید پایه ها را کمی خم کنید تا در جای مناسبی قرار گیرد. شما می توانید به راحتی آنها را 5-10 میلی متر در هر جهت بدون آسیب رساندن به تنه حرکت دهید. این به شما امکان می دهد تا زمانی که زمان ارتقا یا تعویض چرخ های خود فرا می رسد، از طیف وسیع تری از توپی ها استفاده کنید. به عنوان مثال، بسیاری از دوچرخه های قدیمی دارای فاصله توپی عقب 126 میلی متری هستند. بسیاری از دوچرخه های مدرن از توپی های 135 میلی متری استفاده می کنند. شما می توانید با دقت یک فریم قدیمی را به تناسب توپی های مدرن استفاده کنید. شما می توانید همین کار را با دوشاخ های فولادی نیز انجام دهید.

5. تنه های فولادی ایمنی بالایی دارند:

تنه های فولادی و آلومینیومی به مرور فرسوده می شوند و دوام زیادی دارند به طوریکه در صورت مشاهده ترک، می توانید تنه را تعمیر کنید. از سوی دیگر، آلومینیوم می تواند به طرز فاجعه باری از کار بیفتد. آلومینیوم خم نمی شود اما ترک می خورد و می شکند. حتی ممکن است با سرعت از تپه ای پایین بیایید و تنه آلومینیومی شما ناگهان از وسط بشکند و شما را به زمین بیاندازد.

6. قدمت فولاد:

فولاد ماده اصلی تنه دوچرخه است. در واقع تا اواسط دهه 70 که دوچرخه آلومینیومی معرفی شدند، تنها انتخاب مردم استفاده از دوچرخه های فولادی است. بنابراین، بیش از یک قرن است که مردم دوچرخه های فولادی را انتخاب می کنند. بسیاری از دوچرخه سواران ویژگی های فریم های فولادی را برتر می دانند. من شخصاً ظاهر فریم های فولادی را دوست دارم اما به نظر من لوله های گرد با قطر کوچک از نظر بصری جذاب تر از لوله های آلومینیومی ضخیم هستند.

دوچرخه 20 دراگون

معایب تنه فولادی دوچرخه:

1. دوچرخه های فولادی، سنگین وزن هستند:

سنگین‌ترین متریال برای ساخت تنه دوچرخه استفاده از فولاد است که امروزه در ساخت دوچرخه از آن استفاده می‌شود. به عنوان مثال، یک تنه دوچرخه فولادی سبک، وزنی حدود 4-5 پوند دارد اما یک تنه آلومینیومی در مقایسه با فولادی حدود 3 پوند وزن دارد. دوچرخه های آلومینیومی کامل حدود 18 پوند وزن دارند. به طور متوسط، یک دوچرخه فولادی 1-2 پوند بیشتر از یک دوچرخه آلومینیومی وزن دارد. تنه های فولادی وزن بیشتری در مقایسه با تنه های آلومینیومی دارند. زیرا فولاد حدود 2.5 برابر متراکم تر از آلومینیوم است. اگر تمایل دارید دوچرخه سبک وزنی داشته باشید، ممکن است از فریم های فولادی خودداری کنید.

زیرا فولاد قوی تر است و این مقدار باعث افزایش وزن آن ها می شود.

دوچرخه 20 دراگون

2. تنه های فولادی کارایی کمتری دارند:

اولا، فولاد به اندازه آلومینیوم سفت و سخت نیست. هنگامی که به سرعت رکاب می زنید.

یک تنه فولادی می تواند به صورت جانبی خم شود. هنگامی که تنه خم می شود، انرژی شما برای رکاب زدن، هدر می رود. چون تنه های آلومینیومی مقاوم تر هستند.

بنابراین انرژی کمتری از دست می رود. دوم اینکه تنه های فولادی سنگین تر هستند. درنهایت، شتاب گرفتن و حفظ سرعت با دوچرخه سنگین انرژی بیشتری می طلبد. ثالثاً، تنه های فولادی آیرودینامیک کمتری دارند.

زیرا لوله ها باید گرد باشند و این باعث ایجاد مقاومت بیشتر در برابر باد می شود. درنهایت، سرعت شما را کاهش می دهد. لوله های تنه آلومینیومی را می توان به هر اشکال آیرودینامیکی درآورد که کشش را کاهش می دهد. با یک تنه فولادی، انرژی بیشتری می سوزانید. زیرا به دلیل وزن نسبتا بالای این مدل تنه سرعت شما کاهش پیدا می کند و مسافت کمتری را طی کنید.

3. فریم های فولادی به مرور زنگ می زند:

محتمل ترین قسمتی که احتمال زنگ زن آن بالاست، داخل تنه دوچرخه است. برای جلوگیری از این امر، باید از ضدزنگ استفاده کنید. همچنین دوچرخه را در مکانی نگهداری کنید که احتمال رطوبت در آنجا کم است. اگر مقداری رنگ از روی تنه خود خراشیدید، آن را با مقداری رنگ تازه یا لاک ناخن بپوشانید تا شروع به زنگ زدن نکند. عموماً زنگ زدگی سطحی فقط جنبه آرایشی دارد. اگر در نزدیکی اقیانوس یا در منطقه ای زندگی می کنید که در زمستان جاده ها را نمک می زند، بهتر است از دوچرخه هایی با تنه فولادی استفاده نکنید. زیرا، نمک روند زنگ زدگی را تسریع می کند.